οπότε το είχαν δίπορτο: Και βουνό και θάλασσα...Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο αγαπημένος τόπος κατοικίας των αρχαιοελληνικών θεών ήταν ο Όλυμπος. Με μια επισήμανση: Αν οι θεοί τύχαινε να πάρουν
ανάποδες με κάποιον συγγενή τους (βλέπε Ήφαιστος), τότε τον πετούσαν κλοτσηδόν έξω από τα Ολύμπια παλάτια. Άλλοι πάλι (βλέπε Αίολος) λέγεται ότι διατηρούσαν σπίτια σε νησιά της αρεσκείας τους, οπότε το είχαν δίπορτο: Και βουνό και θάλασσα. Ας δούμε τι αναφέρουν οι θρύλοι:
Ο Αίολος προτιμούσε την Τήνο Η Τήνος είναι ένα νησί στο οποίο φυσούν συχνά δυνατοί βόρειοι άνεμοι, επικίνδυνοι για τους ναυτικούς. Σύμφωνα με τους μύθους εκεί είχε την κατοικία του ο Αίολος, θεός των ανέμων– και μάλιστα στην κορυφή του πιο ψηλού βουνού του νησιού, του Τσικνιά (ύψος 727 μέτρα). Ας ξεναγηθούμε λίγο στο… οικόπεδο του Αιόλου: Ορθώνεται στα ανατολικά της Τήνου έχοντας τους πρόποδές του την αρχή του Ικάριου πελάγους. Είναι όρος βραχώδες, άγριο, επιβλητικό και διαθέτει μονοπάτια, σπηλιές και υπόγεια περάσματα. Πιστεύεται ότι από το βουνίσιο παλάτι του ο θεός άνοιγε θυμωμένος τον ασκό του. Στο σημείο όπου το βουνό ακουμπά στη θάλασσα υπάρχει σπήλαιο, το οποίο φημολογείται ότι επικοινωνεί με την κορυφή του. Εκεί, όπως λέει ο θρύλος, υπήρχε στόμιο, από όπου ο Αίολος φυσούσε τον αέρα. Μέσω σήραγγας ο αέρας έφτανε στη σπηλιά και ελευθερωνόταν έξω στη θάλασσα, γι’ αυτό και η περιοχή ταράζεται από συχνές φουρτούνες. Ο Τσικνιάς έχει σχεδόν πάντα σύννεφα στην κορυφή του, η οποία το χειμώνα είναι κρυμμένη μέσα στην ομίχλη. Αυτό το μέρος λέγεται ότι διάλεξε και ο Βορέας για να θρηνήσει τον θάνατο των δύο γιων του, που έχασαν τη ζωή τους από το χέρι του Ηρακλή επειδή λιποτάκτησαν από την Αργώ. Ο δυνατός βοριάς θεωρείται ότι είναι η ανάσα και το κλάμα του. Ο Ήφαιστος ξέπεσε στη Λήμνο Ο Ήφαιστος θεωρείται ότι ήταν ο καλύτερος τεχνίτης αλλά και ο πιο παρεξηγημένος ανάμεσα στους θεούς. Δύο φορές οι γονείς του τον πέταξαν έξω από τον Όλυμπο. Την πρώτη η μητέρα του Ήρα, από την ντροπή της για την ασχήμια του παιδιού της και τη δεύτερη ο πατέρας του Δίας, επειδή βοήθησε την τιμωρημένη και φυλακισμένη Ήρα να ελευθερωθεί. Μετά την κλωτσιά του Δία ο Ήφαιστος προσγειώθηκε κακήν κακώς στη Λήμνο, όπου οι ντόπιοι τον καλοδέχθηκαν, περιέθαλψαν το σπασμένο πόδι του και τον φιλοξένησαν. Εκεί, επάνω στο βουνό και ανενεργό ηφαίστειο Μόσυχλον, ο έκτοτε κουτσός θεός έστησε το νέο εργαστήριό του. Λέγεται ότι, εκτός από τα θαυμάσια πράγματα που έφτιαχνε για τους υπόλοιπους θεούς (κατόπιν παραγγελίας), κατασκεύαζε όπλα για τους ανθρώπους, ενώ δίδαξε στους κατοίκους της Λήμνου την τέχνη της μεταλλουργίας. Ο θρύλος αναφέρει ότι ο Ήφαιστος θέλησε να ανταποδώσει στους Λημνίους τη φροντίδα τους. Τους άφησε λοιπόν ως δώρο το θεραπευτικό μυστικό της Λημνίας Γης, την οποία χρησιμοποιούσε και ο ίδιος. Επρόκειτο για ένα είδος πυκνόρρευστου πηλού που οι φήμες το ήθελαν να είναι εκλεκτό και πολύ αποτελεσματικό φάρμακο για πολλές ασθένειες: Αντίδοτο για το δηλητήριο των φιδιών και θεραπευτικό για αιμορραγίες, εσωτερικά έλκη, εξωτερικές πληγές που επουλώνονται δύσκολα, δυσεντερία, λοιμώδεις πυρετούς, ασθένειες των ματιών και των νεφρών αλλά και ισχυρό αντισηπτικό. Η συγκομιδή της γινόταν μια φορά τον χρόνο (6 Μαΐου) από ειδική ιέρεια του Ήφαιστου σε συγκεκριμένο τόπο, κοντά στην κορυφή του βουνού Μόσυχλου. Και οι δύο πέρασαν από τις Αιολίδες Τα νησιά του Αιόλου αναφέρονται ως κλασική γειτονιά των αρχαίων θεών. Ανήκουν στην Ιταλία και βρίσκονται στα ανοικτά της βόρειας ακτής της Σικελίας. Ανάμεσά τους το Βουλκάνο (γνωστό στην αρχαιότητα ως Θέρμεσσα), το οποίο θεωρούνταν ιερό νησί του Ήφαιστου. Πιστευόταν ότι ο θεός κατοικούσε κατά καιρούς στα έγκατά του κατασκευάζοντας νέα όπλα. Ο Αίολος πάλι λέγεται ότι είχε διαλέξει για κατοικία του το μικρό νησί Στρόμπολι. Πιο συγκεκριμένα το ορμητήριό του ήταν το πολύ ζωηρό και δραστήριο ηφαίστειο που δεσπόζει επάνω στη Στρογγύλη, όπως λεγόταν το Στρόμπολι στα αρχαία ελληνικά
Via
