όμως. 30 είναι πρωτίστως η ηλικία ορόσημο που η πλειοψηφία των γυναικών θέλουν να ντυθούν νύφες. Δώσε προσοχή στη λέξη πλειοψηφία, είναι σημαντική. Φυσικά και υπάρχουν γυναίκες που ξεκίνησαν να σκέφτονται τον γάμο πολύ πριν τα 30 ή για την ακρίβεια δεν σταμάτησαν να τον σκέφτονται ποτέ από τότε που πρωτοάκουσαν το παραμύθι της Σταχτοπούτας. Αυτές οι είναι γυναίκες που ζουν και αναπνέουν για να παντρευτούν, περνούν μια ζωή κυνηγώντας την αποκατάσταση, διαλέγουν συντρόφους με βάση το πόσο κατάλληλοι ή όχι για γάμο είναι, χαζεύουν με τις ώρες νυφικά και μπομπονιέρες στο pinterest και θεωρούν τον γάμο την απόλυτη καταξίωση, τον κυριότερο στόχο ζωής που πρέπει πάση θυσία να επιτευχθεί – ει δυνατόν με κάποιον που τις αγαπάει και τον αγαπάνε, αλλά όσο τα 30 πλησιάζουν, είναι έτοιμες να συμβιβαστούν ακόμη και μια πιο δευτεροκλασάτη εκδοχή του τέλειου έρωτα, ένα love story που θα το πάρουν στις εκπτώσεις και θα πουν και ευχαριστώ. Αυτές όμως είναι μειοψηφία. Και βεβαίως υπάρχουν και οι άλλες, οι γυναίκες που αδιαφορούν πλήρως για τον θεσμό, εκείνες που θεωρούν τους εαυτούς τους και γαμώ τα παιδιά, αρέσκονται να χλευάζουν τις πρώτες ως οπισθοδρομικές, ανεγκέφαλες χαζοβιόλες, δηλώνουν γεμάτες με την καριέρα τους, τους φίλους τους και τα ενδιαφέροντά τους και ζουν μια ανέμελη, μποέμ ζωή, χωρίς περιττά άγχη και προβληματισμούς περί γάμων και παιδιών – όλα αυτά ίσως έρθουν κάπως, κάποτε, στο μέλλον. Εκείνες νιώθουν πως είναι ακόμη 20, ασχέτως που η ταυτότητα, ο καθρέφτης τους, το σώμα τους, το βιολογικό τους ρολόι και τα ωάριά τους έχουν αντίθετη άποψη. Αλλά και αυτές μειοψηφία είναι. Πάμε λοιπόν στην πλειοψηφία. Το συντριπτικό 85,1% των γυναικών, που σε μιαπρόσφατη έρευνα που έγινε σε Πανεπιστήμια (σε μικρά κορίτσια δηλαδή, 18, 19, 20 χρονών, που έχουν όλο τον καιρό μπροστά τους και δεν χρειάζεται να αγχώνονται για τίποτα) δήλωσε πως θα ήθελε να έχει παντρευτεί μέχρι τα 30. Οι γυναίκες είναι ρομπότ. Είτε σου αρέσει, είτε όχι, οι γυναίκες γεννιούνται προγραμματισμένες. Όσο και να ήθελαν να ζουν μια χύμα ζωή, απολαμβάνοντας το σήμερα και αδιαφορώντας για το αύριο, οι γυναίκες οφείλουν να σχεδιάζουν τη ζωή τους και να βάζουν πρόγραμμα και στόχους, αν θέλουν να γίνουν κάποια στιγμή μητέρες. Η φύση, που δεν δέχεται να μην διαιωνιστεί το ανθρώπινο είδος, θα φροντίσει ώστε κάποια στιγμή τα βιολογικά καμπανάκια να ηχήσουν στερεοφωνικά. Στην ίδια έρευνα, το 76,8% των ερωτηθέντων κοριτσιών απάντησε πως θέλει να κάνει παιδί “κάποια στιγμή στο μέλλον”, ενώ το 40% ήταν και αρκετά συγκεκριμένο, τοποθετώντας αυτή την κάποια στιγμή ανάμεσα στα 28-30. Πράγμα που σημαίνει πως από πολύ μικρή ηλικία, οι γυναίκες βάζουν στόχο τα 30 για να έχουν παντρευτεί και να έχουν κάνει το πρώτο τους παιδί -ή τελοσπάντων να είναι σε καλό δρόμο προς αυτό. Στόχο στον οποίο συνειδητοποιούν πως έχουν αποτύχει παταγωδώς όταν τελικά έρχεται η μέρα να σβήσουν τα 30 κεράκια τους και όχι μόνο δεν έχουν παιδί, αλλά είναι ακόμη ανύπαντρες – δύο διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα, που όμως στην όχι-και-τόσο-μποέμ Ελλάδα σχετίζονται άρρηκτα, με το γάμο να προηγείται του παιδιού. Ναι, σαφώς και όποια θέλει διακαώς να κάνει ένα παιδί μπορεί να το κάνει και εκτός γάμου, μπορεί ακόμη και να το κάνει χωρίς σύντροφο, αλλά εδώ είπαμε, μιλάμε για την πλειοψηφία, για τα mainstream κορίτσια που θεωρούν πως το τρίπτυχο έρωτας – γάμος – παιδί δεν είναι και τόσο κακή ιδέα. Το ζητούμενο λοιπόν για τις περισσότερες σύγχρονες γυναίκες δεν είναι να ντυθούν νυφούλες, ούτε να “τυλίξουν τον γαμπρό”, ούτε να εξασφαλιστούν απέναντι σε μια στερεοτυπική κοινωνία, αποτάσσοντας την βδελυρή ταμπέλα της Αστεφάνωτης. Για τις περισσότερες το ζητούμενο είναι τα παιδιά, ακόμη κι αν μερικές φορές ούτε οι ίδιες δεν το ξέρουν, διότι δεν συγκινούνται όλες στη θέα ενός ροδαλού μωρού, ούτε ακούνε όλες Dolby στα 30 τους τις καμπάνες της μητρότητας. Τα παιδιά μπορεί να μην είναι μια σκέψη στο desktop του μυαλού τους, είναι όμως ένα πρόγραμμα χωμένο κάπου βαθιά μέσα στο σύστημα, που τρέχει πάντα στο background. Το πρόγραμμα αυτό είναι ο εχθρός σου. Το πρόγραμμα αυτό κάνει ελεύθερους, υποθετικούς υπολογισμούς, μετράει μέρες, μήνες και χρόνια, φτιάχνει αυθαίρετα best και worse case scenarios και βασικά τρελαίνει τις γυναίκες. Κυρίως τις τριαντάρες γυναίκες. Έστω λοιπόν πως τα έχεις με μια γυναίκα που αυτή τη στιγμή κλείνει τα 30. Η σχέση σας είναι γενικά καλή, με τα πάνω της και τα κάτω της, μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πιο επίσημο από απλά “γκόμενος-γκόμενα”, μπορεί και όχι. Αν της έχεις ήδη προτείνει να παντρευτείτε ή της το προτείνεις το βράδυ των γενεθλίων της, έχει καλώς, συγχαρητήρια, η ώρα η καλή. Το πρόγραμμα αναστέλλει τη λειτουργία του. Αν όχι, το πρόγραμμα ξεκινάει να τρέχει. Και λέει στην αγαπημένη σου τα εξής: Αν αυτός ο άντρας δεν είναι τελικά ο άντρας της ζωής σου, θα χωρίσετε. Και δεν θα χωρίσετε τώρα, διότι τον αγαπάς και θεωρητικά είστε μια χαρά, ίσως όμως χωρίσετε σε έξι μήνες ή σε ένα χρόνο ή σε δύο χρόνια, μπορεί και σε πέντε. Ας πούμε ότι χωρίζετε σε ένα χρόνο. Αισίως είσαι 31. Δεν θα σου πάρει και 2 μήνες, 3 μήνες, 6 μήνες να ξεπεράσεις αυτή τη σχέση; Δεν θα κλάψεις βλέποντας το The Notebook; Δεν θα ακούσεις λίγο Χατζηγιάννη; Δεν θα πέσεις σε κατάθλιψη, να μη θες να βγεις από το σπίτι; Σίγουρα θα σου συμβεί, ας υπολογίσουμε το minimum, 2 μήνες. Και έπειτα είσαι πάλι έτοιμη να βγεις στην αρένα των singles, έτοιμη να ξαναερωτευτείς, να γνωρίσεις τον Έναν. Υπάρχει περίπτωση να τον βρεις αμέσως; Μήπως είσαι η Ζιζέλ; Μήπως έχεις μια ουρά θαυμαστών on hold σε περίπτωση χωρισμού; Η απάντηση στα παραπάνω είναι μάλλον όχι, οπότε θα περάσεις μερικούς άσκοπους μήνες φλερτ, γνωριμιών με ακατάλληλους, ίσως κάνεις και μια μικρή τρίμηνη σχεσούλα με κάποιον που θα αποδειχθεί πως ήταν ακόμη κολλημένος με τον πρώην του. Ας πούμε όμως πως αυτό το διάστημα δεν θα κρατήσει και για πάντα, ας βάλουμε χοντρικά ένα διάστημα 6 μηνών μέχρι να γνωρίσεις τον επόμενο. Κοντεύεις τα 32. Φτου και απ’ την αρχή λοιπόν με τον καινούργιο έρωτα, δεν χρειάζεσαι λίγο χρόνο για να γνωριστείτε; Για να βγείτε ραντεβουδάκια; Για να αρχίσεις να κοιμάσαι τα σαββατοκύριακα σπίτι του; Δεν θα σου πάρουν όλα αυτά τα χαριτωμένα κάνα χρόνο; Έφτασες τα 33. Ας πούμε ότι ξεκινάτε να συγκατοικείτε. Δεν θα θέλετε και ένα εξάμηνο σε αυτό το trial version για να βεβαιωθείτε πως ταιριάζετε, αντέχετε ο ένας τον άλλο και θέλετε να παντρευτείτε; Πάμε στα 33 μισό. ΟΚ, μπορείς πάντα να πεταχτείς μέχρι το δημαρχείο. Αν όμως παντρευτείς παραδοσιακά, με παπά και με κουμπάρο δεν θες και ένα εξάμηνο να σχεδιάσεις τον γάμο; Έφτασες τα 34. Και κάπου εδώ μπαίνει στην εικόνα το παιδί. Η γονιμότητα της γυναίκας είναι στο peak της στα 25 έτη της και έπειτα μειώνεται σημαντικά – μέχρι τα 30 έχει πέσει κατά 30%. Συγκεκριμένα οι πιθανότητες σύλληψης για μια γυναίκα μετά τα 30 είναι 15% κατά τη διάρκεια ενός μήνα – και αυτό με την προϋπόθεση ότι το ζευγάρι έρχεται σε επαφή τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα. Οπότε μπορεί να σου πάρει μέχρι και ένα ή δύο χρόνια να συλλάβεις, για να μη μιλήσουμε για το σύνδρομο Down στο παιδί, που εξαρτάται από την ηλικία της μητέρας, στα 20 οι πιθανότητες είναι 1:2000 ενώ στα 36 είναι 1:200. Με άλλα λόγια, το πρόγραμμα της λέει: Παντρέψου τώρα. Ή χώρισέ τον αμέσως. Και η αγάπη; Που κολλάει η αγάπη σε όλα αυτά; Είναι οι γυναίκες τελικά τόσο υπολογιστικά πλάσματα; Υπάρχει κάτι στη φύση τους που τις κάνει να μετράνε τις μέρες και τους μήνες με το κομπιουτεράκι προκειμένου να μη χάσουν το τραίνο της οικογένειας και της μητρότητας; Είναι έτοιμη μια γυναίκα να παρατήσει έναν άντρα που αγαπάει μόνο και μόνο επειδή δεν παντρεύονται; Όχι. Γι’ αυτό υπάρχουν τόσες γεροντοκόρες εκεί έξω.
Via
