Η έννοια του γάμου έχει αλλάξει σημαντικά με την πάροδο των ετών.Σήμερα ένα ζευγάρι παντρεύεται επειδή ερωτεύτηκε και αποφάσισε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του σε συνθήκες μονογαμίας. Δεν είχαν, όμως, πάντα, έτσι τα πράγματα. Οι
περισσότεροι γάμοι στο παρελθόν πραγματοποιούνταν είτε λόγω οικονομικής ανάγκης είτε προκειμένου να εξυπηρετήσουν άλλα συμφέροντα. Επιπλέον, τα διαζύγια όλο και αυξάνονται ανά δεκαετία, αποδεικνύοντας ότι ο γάμος είναι τελικά μια κατάσταση που διαρκώς μεταλλάσσεται –και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αν προϋποθέτει την ευτυχία των δύο μελών.
Το θέμα είναι, ωστόσο, ότι ένας από τους επικρατέστερους λόγους που χωρίζουν τα ζευγάρια είναι η απιστία. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που δημοσίευσε το πρακτορείο Associated Press το 41% των συζύγων παραδέχονται ότι έχουν απιστήσει, είτε σωματικά είτε συναισθηματικά. Αυτό αναπόφευκτα γεννά ερωτηματικά: Είμαστε υποχρεωμένοι να περνάμε την ζωή μας με έναν μόνο σύντροφο; Κι αν όχι, θα πρέπει να παντρευόμαστε ξανά και ξανά με κάθε νέα σχέση; Δεν υπάρχουν εναλλακτικές στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και λειτουργούμε στον γάμο, προκειμένου να είναι επιτυχημένος (και να μην οδηγείται κανείς σε απιστία);
Μήπως η μοιχεία είναι αναπόφευκτη;
Το προσδόκιμο ζωής, εκατοντάδες χρόνια πριν, ήταν σχεδόν το μισό από το σημερινό. Όταν ένα ζευγάρι παντρευόταν στα 20, το πιθανότερο ήταν ότι στα επόμενα 15-20 χρόνια ο ένας από τους δύο θα είχε πεθάνει. Σήμερα, όμως, δύο άνθρωποι που θα παντρευτούν στα 20, μπορεί να παραμείνουν μαζί ακόμα και 60 χρόνια (ή και περισσότερο). Είναι ρεαλιστικό να πιστεύει κανείς ότι ένα ζευγάρι μπορεί να είναι συναισθηματικά, πνευματικά, σωματικά και σεξουαλικά συμβατό για τόσο μεγάλο διάστημα; Υπάρχουν ζευγάρια, όλοι έχουμε γνωρίσει κάποια, που είναι πολλά χρόνια μαζί και κάποια από αυτά δείχνουν ευτυχισμένα –και αυτό είναι, μάλλον, που μας κάνει ακόμα να πιστεύουμε στον θεσμό του γάμου. Πόσα είναι, όμως, αυτά τα ζευγάρια; Και πόσα είναι όλα τα άλλα ζευγάρια, τα οποία παραμένουν σε δυστυχισμένους γάμους;
Δεν υπονοεί κανείς ότι η μοιχεία είναι αποδεκτή –άλλωστε, δεν είναι μόνο η ανάγκη για (καλύτερο) σεξ που οδηγεί κάποιον στο να απιστήσει. Από την άλλη, όμως, μήπως αντιδρούμε λίγο υπερβολικά όταν μαθαίνουμε ότι κάποιος παντρεμένος απίστησε;
Εξυπακούεται ότι το να λέει κανείς ψέματα και να κάνει κάτι πίσω από την πλάτη του άλλου είναι λάθος. Διαλύει έτσι μία «συμφωνία» και αυτό δείχνει έλλειψη ακεραιότητας. Καταστρέφεται η εμπιστοσύνη του άλλου συντρόφου, το οποίο οπωσδήποτε πληγώνει.
Όπως γράφει αναφορικά σε άρθρο της η σύμβουλος γάμου Lisa Haisha «στην πορεία μιας μακροχρόνιας σχέσης, λαμβάνοντας υπόψη τις ρεαλιστικές πρακτικές ανάγκες της ανθρώπινης φύσης να ζει ελεύθερη και να αποκτά εμπειρίες –ακόμα και να ερωτεύεται περισσότερες από μία φορές, ίσως θα έπρεπε να τεθεί η «συμφωνία» του γάμου σε νέο πλαίσιο. Ίσως θα έπρεπε από νωρίς να γίνεται μία θεμελιώδης συζήτηση ανάμεσα στους δύο συντρόφους, κατά την οποία αμοιβαία να προβάλλονται οι ανάγκες του ενός και του άλλου και να τίθενται λογικές και πρακτικές παράμετροι αναφορικά με το τι είναι και δεν είναι επιτρεπτό στον γάμο τους. Έτσι, δεν θα υπάρχει χώρος για τις αρνητικές και κρυφές συμπεριφορές που σχετίζονται με την μοιχεία.»
Η επιτυχία του γάμου
Εξαρτάται, λοιπόν, η επιτυχία του γάμου από το αν οι δύο σύντροφοι παραμένουν μονογαμικοί; Η Haisha υποστηρίζει ότι τα περισσότερα ζευγάρια που την επισκέπτονται λένε ότι έχουν συμβιβαστεί στον γάμο τους. Ο ένας από τους δύο ή και οι δύο έχουν «αδειάσει» συναισθηματικά, αλλά δεν θέλουν να χωρίσουν για χάρη των παιδιών. Κάποιοι άλλοι λένε ότι ακόμα αγαπούν και εκτιμούν ο ένας τον άλλον, «συνεργάζονται» καλά στον γάμο, όμως δεν νιώθουν σεξουαλική έλξη. Ή μπορεί ο ένας από τους δύο συντρόφους να νιώσει την ανάγκη να μείνει για λίγο μόνος, μακριά από τις υποχρεώσεις μια σχέσης. Σε κάθε περίπτωση, όλα τα ζευγάρια νιώθουν απογοήτευση από τους περιορισμούς που τους βάζει η παραδοσιακή έννοια του γάμου.
Η ίδια εξηγεί: «Ζητώ πάντα από τους πελάτες μου να φαντασιωθούν ένα πλάνο του πώς θα ήθελαν να είναι ο γάμος τους, προκειμένου να είναι και οι δύο ευχαριστημένοι. Αυτό βοηθά την σχέση να εξελιχθεί μέσα στους περιορισμούς που εκείνοι, ως μεμονωμένο ζευγάρι, ορίζουν για τον γάμο τους. Ένα από τα ζευγάρια που με επισκέπτονταν έμεινε χωριστά για έναν χρόνο. Ένα άλλο αποφάσισε να χωρίσει αλλά να μείνουν πολύ στενοί φίλοι γιατί πραγματικά απολάμβαναν ο ένας την συντροφιά του άλλου, αλλά το πάθος είχε πεθάνει. Ξέρετε τι έγινε τελικά και με τα δύο ζευγάρια; Κατέληξαν ξανά μαζί, γιατί είχαν τον χώρο να ‘αναπνεύσουν’ και ένιωσαν ότι η ελευθερία που τους δόθηκε για να κάνουν ό,τι ήθελαν οδήγησε την ενέργειά τους ξανά στους αρχικούς τους συντρόφους. Μερικές φορές ισχύει ότι η απόσταση για ένα διάστημα κάνει καλό.»
Δεν είναι η πρώτη φορά που μία ειδικός επισημαίνει ότι το μυστικό της επιτυχίας σε έναν γάμο είναι τελικά το να είναι εντελώς ανοιχτοί ο ένας προς τον άλλον και να μη ντρέπονται να αποκαλύψουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους, από τον άνθρωπο με τον οποίον θα μοιραστούν την υπόλοιπη ζωή τους. Αν ο γάμος είναι ιερός, τότε οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στον σύντροφό μας, όσο περίπλοκες κι αν είναι οι προσδοκίες του καθενός.
Η Haisha καταλήγει ότι, από την επαγγελματική της εμπειρία, έχει δει πολλά ζευγάρια να χωρίζουν και να λένε ότι αιτία ήταν η απιστία. Όταν, όμως, τους ρωτά γιατί προέκυψε η απιστία, το άτομο που την διέπραξε συνήθως εξηγεί ότι ένιωθε συναισθηματικά αποκομμένο από τον/την σύντροφό του και παγιδευμένο σε ένα τέλμα –ότι δεν υπήρχε πια επικοινωνία. Φανταστείτε, λοιπόν, πόσα διαζύγια και πόσος πόνος θα είχε αποφευχθεί αν είχαμε μάθει να μιλάμε εντελώς ανοιχτά ο ένας με τον άλλον. Αν υπήρχε η προθυμία και από τους δύο να συμφωνήσουν από κοινού σε μία αποκλειστικά δική τους μορφή γάμου που δεν θα ακολουθεί απαραίτητα τα πρότυπα της κοινωνίας.
Πηγή
Via
