η άμυνα μιας χώρας ή πόλης, περιλάμβανε και τα τείχη που την κύκλωνανΑπό τα αρχαιότατα χρόνια και ως τον Μεσαίωνα, η άμυνα μιας χώρας ή πόλης, περιλάμβανε και τα τείχη που την κύκλωναν. Τα τείχη αυτά, χτιζόταν συνήθως με τη βοήθεια σκλάβων και αιχμαλώτων πολέμου. Οι
μηχανικοί όμως, ανήκαν απαραίτητα στο στενό περιβάλλον του άρχοντα ή του βασιλιά που κυβερνούσε τη χώρα. Τέτοιοι πασίγνωστοι μηχανικοί ήταν μεταξύ άλλων ο Αθηναίος Αριστόθουλος, ο Λαύσακος και ο Ναρσής, που υπηρετούσε κοντά στο Λέοντα τον Σγουρό.
Όταν ο Λέοντας ο Σγουρός κυνηγήθηκε από τους Φράγκους, κατέφυγε για ασφάλεια στην Ακροκόρινθο. Ο μηχανικός του ο Ναρσής, σχεδίασε ένα φρούριο, που αποδείχτηκε πράγματι πως ήταν απόρθητο. Τα τείχη του φρουρίου περιλάμβαναν μια καινοτομία εκπληκτική για την εποχή του: Σε ορισμένα σημεία, τοποθετήθηκαν μερικοί μυστικοί σωλήνες από κεραμόχωμα,
οι οποίοι έφταναν χωρίς να φαίνονται μέχρι τα υπόγεια, που χρησίμευαν για φυλακές.
Όταν κανείς βρισκόταν πάνω στις επάλξεις του πύργου, μπορούσε πλέον να ακούσει χάρη στους σωλήνες αυτούς, τα λεγόμενα των αιχμαλώτων, παρόλο που ενδιάμεσα παρεμβάλλονταν τοίχοι. Στην πορεία, πολλές πληροφορίες αποδείχτηκαν τελικά πολύ χρήσιμες στην έκβαση της πολιορκίας. Από την αρχιτεκτονική αυτή αλχημεία προήλθε και η έκφραση «Και οι τοίχοι έχουν αυτιά».
Via
