χαρακτηριστικά των γυναικών θεωρούνται ελκυστικά; Έπειτα από μελέτη πολλών ερευνητικών δεδομένων, δύο διακεκριμένοι επιστήμονες; κατάληξαν στο συμπέρασμα ότι: “Ο προσδιορισμόε των εξωτερικών χαρακτηριστικών που θεωρούνται ελκυστικά στο δυτικό πολιτισμό, ή σε οποιονδήποτε άλλο πολιτισμό, φαίνεται να είναι μάταιος στόχος. Σε μια πιο πρόσφατη ανασκόπηση διαπολιτισμικών μελετών, άλλοι ερευνητές συμπέραναν ότι η σεξουαλική ελκυστικότητα είναι μια έννοια του δυτικού πολιτισμού, και δεν μπορεί να ισχύσει με αξιοπιστία σ’ άλλες πολιτισμικές ουνθήκες, αφού τα κριτήρια για την εξωτερική ελκυστικότητα ποικίλουν εξαιρετικά σε διαφορετικές κοινωνίες. Αυτά τα συμπεράσματα επισημαίνουν την αυθαίρετη φύση των χαρακτηριστικών που θεωρούνται ελκυστικά: Οτιδήποτε θεωρείται ελκυστικό σε μια συγκεκριμένη κοινωνία, ή ιστορική περίοδο, διαδίδεται και γίνεται ευρέώδ αποδεκτό απ’ τα περισσότερα μέλη της συγκεκριμένης κοινωνίας. Οι ερευνητές ηου επισήμαναν την αυθαίρετη και μεταβλητή φύση των χαρακτηριστικών, τα οποία θεωρούνται ευρέως αποδεκτά, συχνά χρησιμοποιούν σαν παράδειγμα το σωματικό βάρος. Σε κάποιεε φυλές, οι νέες νύφες των φυλάρχων πιέζονται ώστε να είναι πιο παχιές στη γαμήλια τελετή. Enians, το πάχος της γυναίκας ηου θεωρούταν επιθυμητό στην εποχή του Ρούμπενςή στη Βικτοριανή Αγγλία, στην εποχή μας θεωρείται αντιαισθητικό. Γι΄ αυτό το λόγο, πάρα πολλές γυναίκες σήμερα γυμνάζονται και κάνουν δίαιτες, στην προσπάθειά τους να χάσουν βάρος. Τέτοιου είδους παραδείγματα χρησιμοποιούνται για να στηρίξουν την άποψη ότι αυτό που θεωρείται ελκυστικό ποικίλει απίστευτα από κοινωνία σε κοινωνία κι από εποχή σε εποχή, και, κατά συνέπεια, δεν υπάρχουν ούτε καθολικά ούτε διαχρονικά κριτήρια. Αυτά τα επιχειρήματα στηρίζονται στο ότι, σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εποχή, υπάρχει ένα πρότυπο για τη γυναικεία ελκυστικότητα, το οποίο αποδέχονται οι περισσότεροι, κι ότι οι αποκλίσεις απ’ αυτό το πρότυπο δεν θεωρούνται καθόλου ελκυστικές απ’ τη μεγάλη ηλειοψηφία.Όμως, οι υποθέσεις αυτές είναι αμφισβητήσιμες. 0 κοινωνιολόγος Alan Mazur έχει δείξει ότι, σε κάθε ιστορική φάση του δυτικού πολιτισμού, έχουν υπάρξει σημαντικές αποκλίσεις ως ηρος το κριτήριο του σωματικού βάρους των γυναικών, που θεωρείται σεξουαλικά ελκυστικό. Ο Ρούμπενς ζωγράφισε τις εύσωμες νύμφες του την ίδια περίπου εποχή που ο Βελάσκουεθ (1599-1660) ζωγράφισε την Αφροδίτη του, η οποίο ήιον πολύ πιο λεπτεπίλεπτη. Είναι λοιπόν φανερό ότι, σε κάθε εποχή, υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις ως προς τις προτιμήσεις των αντρών για το σωματικό βάpos των γυναικών, Kαθώς και για τις καμπύλες του γυναικείου σώματος που θεωρούνται περισσότερο ελκυστικές. Είναι άλλο να υποθέτουμε ότι όλοι οι άνθρωποι, ή όλοι οι άντρες κάθε εποχής, βρίσκουν πιο ελκυστικό ένα μόνο είδος γυναίκας και μόνο επειδή οι ιστορικοί και οι συγγράφεις είχαν επιλέξει μια συγκεκριμένη εικόνα ως την “πιο αντιπροσωπευτική” της συγκεκριμένης εποχής. Τι συμβαίνει στη σημερινή εποχή;
Τα κριτήρια της ανώτερης κοινωνικής τάξης καθορίζουν αυτό που θα είναι μοντέρνο κι αποδεκτό στο ντύσιμο, στην εμφάνιση και στην αισθητικής. Στην εποχή μας, αυτά τα κριτήρια διαδίδονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης-την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, τις διαφημίσεις μόδας, τις εφημερίδες και τα περιοδικά- που παρουσιάζουν τη ζωή των πλούσιων και των διάσημων. Ανεξάρτητα απ’ το αν το συνειδητοποιούν, ή όχι, τα άτομα που ανήκουν στη μεσοαστική τάξη έχουν την τάση να μιμούνται και να υιοθετούν πολλά απ’ αυτά τα κριτήρια. Για παράδειγμα, οι γνωστοί σχεδιαστέε μόδας δημιουργούν πανάκριβα και μοναδικά σύνολα για τους πελάτεςτους που προέρχονται από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα και, αργότερα, φτηνότερα αντίγραφα αυτών των συνόλων εμφανίζονται στα πολυκαταστήματα. Το πρότυπο του λεπτού γυναικείου σώματος φαίνεται ότι ακολούθησε μια αντίστοιχη πορεία από πάνω προς τα κάτω: Πρωτοεμφανίστηκε στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, κι έχει πια επηρεάσει και τη μεσοαστική τάξη (μέχρι και τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα]. Με βάση τα στοιχεία των Fallon και Rozin, είναι πιθανό πολλές γυναίκες να ξέρουν τι προτιμούν οι άντρες, αλλά, επειδή τα κριτήριά τους για την επιλογή συντρόφων δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και ως ένα βαθμό αδιαφορούν για τις πραγματικές τους προτιμήσες, γιατί θέλουν να μοιάσουν στις γυναίκες της ανώτερης κοινωνικής τάξης. . Ενδεχομένου, γιατί θέλουν να είναι σαν κι αυτές θέλουν, δηλαδή, ν’ ανέβουν κοινωνικοοικονομικά μέσω των επαγγελματικών τους επιτευγμάτων, του γάμου τους, ή και των δύο. Τα αντρικά περιοδικά ισχυρίζονται ότι οι άντρες και οι γυναίκες διαφωνούν μεταξύ τουςσχετικά με το τι είναι, και τι δεν είναι, ελκυστικό. Παρόλο που δεν υπάρχουν συστηματικές συγκρίσεις, οι γυναίκες στις διαφημίσεις μόδας μοιάζουν πιο λεπτές -μερικές μάλιστα πλησιάζουν στα όρια Tns εξάντλησης απ’ ό,τι οι γυναίκες σε περιοδικά όπως το playboy. Οι γυναίκεw στα αντρικά περιοδικά είναι λεπτέε και γυμνασμένεε, αλλά έχουν πλούσια στήθη και γοφούw που σχηματίζουν καμπύλεw. Δεκάδεw εκατομμύρια άντρεw διαβάζουν τέτοιου είδους περιοδικά και προφανώς τους αρέσει να κοιτάζουν τα σώματα αυτών των γυναικών. Αν οι άντρες προτιμούσαν να κοιτάζουν εξαιρετικά λεπτές γυναίκες, αυτά τα περιοδικά δε θα τα διάβαζαν. 0 συσχετισμός ανάμεσα στις ανώτερες κοινωνικοοικονομικέ τάξεις και στις λεπτεπίλεπτες γυναικείες φιγσύρες, μας δείχνει επίσηε ότι, οι γυ-ναίκεε που αποδέχονται αυτά τα κριτήρια για τους εαυτούς τους, μπορεί να προτιμούν να έχουν και οι σύντροφοί τους λεπτά σώματα. Απ’ την έρευνα των Fallon και Rozin, φαίνεται ότι οι γυναίκες όντως προτιμούν τα λεπτότερα αντρικά σώματα – λεπτότερα απ’ αυτά που οι άντρες, σε γενικές γραμμές, θεωρούν ότι αρέσουν στις γυναίκες.Όμως, η κοινωνικοοικονομική κατάσταση και η επιτυχία ενόε άντρα επηρεάζουν τόσο έντονα την κρίση των γυναικών ως npos την ελκυστικότητά του, που μπορούν να ακυρώσουν την επίδραση όλων των σωματικών ατελειών, εκτός από τις πιο ακραίες.
Πηγή
Via
