Τι δεν πρέπει να κάνεις για να μη σε διαγράψουν από “φίλο” (unfriend) στο κοινωνικό μέσο;
Ο Christopher Sibona που ολοκληρώνει το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του
Κολοράντο, είχε τη φαεινή ιδέα να προχωρήσει σε μια ακαδημαϊκή και ενδελεχή μελέτη του φαινομένου του unfriend.
Από το 2010 και μετά επιδίδεται σε συνεχείς έρευνες, ποιοτικές και ποσοτικές για να μελετήσει τις τάσεις στο μέσο του Ζούκερμπεργκ.
Η μέθοδος του είναι απλή και το εργαλείο του, το Twitter. O Christopher ψάχνει για άτομα στο διαδίκτυο που σταμάτησαν να έχουν ως φίλο τους στα κοινωνικά δίκτυα κάποιον, ή που τους διέγραψαν από φίλο και τους στέλνει το ίδιο ερωτηματολόγιο.
Μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια, μάζεψε χιλιάδες απαντήσεις. Ο ίδιος θεωρεί ότι το δείγμα του είναι μεγάλο και εν μέρει αντιπροσωπευτικό του πληθυσμού του Facebook.
Ιδού τα κυριότερα αποτελέσματα της πρόσφατης μελέτης του:
1. Οι χρήστες συνήθως διαγράφουν τους παλιούς συμμαθητές τους
Ο Sibona ρώτησε 1,077 άτομα και έλαβε την εξής απάντηση: Ο μέσος χρήστης είναι πολύ πιθανό να διαγράψει τους παλιούς συμμαθητές του, από το σχολείο ή το Πανεπιστήμιο. Λογικό. Για πολλούς από τους χρονικά πρώτους χρήστες του Facebook, το site δημιουργήθηκε όταν τελείωναν το σχολείο, άρα οι πρώτοι φίλοι τους χρονολογούνται από τότε. Τα χρόνια όμως πέρασαν και οι δεσμοί φιλίας με αυτά τα άτομα χαλάρωσαν ή διαλύθηκαν εντελώς. Έτσι, οτιδήποτε ενοχλητικό στον “τοίχο” του παλιού συμμαθητή ή στο news feed του, μπορεί να μας βάλει εύκολα στον πειρασμό να τον διαγράψουμε από φίλο, ακόμα κι αν τον πετύχουμε μετά από λίγο καιρό σε κάποιο επετειακό reunion.
Οι πρώην εραστές πάντως, διαγράφουν αλλήλους σε ποσοστό της τάξης του 8,8% μόλις.
2. Αν δεν θες να σε διαγράψουν μη “μιλάς” πολύ για πολιτική, κατοικίδια και μην κάνεις διαφημίσεις
Σε άλλη έρευνα του, ο Sibona ρώτησε 1,137 άτομα σχετικά με το γιατί διαγράφουν φίλους. Οι αιτίες έχουν να κάνουν με online αλλά και offline (πραγματική ζωή) δεδομένα. Οι ερωτώμενοι μπορούσαν να επιλέξουν παραπάνω από μία απαντήσεις. Οι offline αιτίες ήταν λίγο πολύ αναμενόμενες και είχαν να κάνουν με την προσωπική σχέση των ατόμων, οι online όμως, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον: Οι αιτίες χωρίζονται σε δύο κύριες κατηγορίες: Η κατηγορία των ενοχλητικών και ανούσιων αναρτήσεων και η κατηγορία των στοχευμένων αναρτήσεων που έχουν να κάνουν με πολιτική, θρησκεία, ρατσισμό και sεχισμό.
Το πώς μεγαλώνει το παιδί του καθενός μέσα από ανάρτηση φωτογραφιών σε καθημερινή βάση, ή το πόσο ωραίο είναι το κατοικίδιο του μέσου χρήστη με αλλεπάλληλα updates και σχόλια ή βίντεο, θα τον οδηγήσουν στο να χάσει “κοινό”, λέει ο Sibona.
Με άλλα λόγια, ναι, να κοινοποιούμε την προσωπική μας ζωή, αλλά με μέτρο. Η λίστα κοντινών φίλων που δόθηκε σαν επιλογή από τους υπεύθυνους του Facebook, μπορεί να αποδειχθεί μια καλή λύση για να αποφύγουμε προβλήματα τέτοιας φύσης.
3. Εκείνος που κάνει αίτημα φιλίας, είναι πιο πιθανό να διαγραφεί σε σχέση με εκείνον που δέχεται αιτήματα
Το αποτέλεσμα αυτό προκύπτει από τη μελέτη που έκανε ο Sibona το 2011. Λογικό αποτέλεσμα, μιας και εκείνος που κάνει αίτημα φιλίας, ενδιαφέρεται περισσότερο για το “χτίσιμο” της διαδικτυακής σχέσης συγκριτικά με εκείνον που δέχεται requests. Πηγή
Via
