την αρχαιότερη ιατρική καταγραφή τέτοιου περιστατικού, η οποία χρονολογείται από την εποχή του Διαφωτισμού.
Η επιθανάτια εμπειρία (NDE) είναι ένα κυρίως ψυχολογικό γεγονός που συμβαίνει όταν ένα άτομο βρίσκεται κοντά στο θάνατο. Αναφορές από περιπτώσεις περιλαμβάνουν ζωντανή αίσθηση κίνησης, φως, σκοτάδι, συναντήσεις με αγαπημένους αποβιώσαντες, συναντήσεις με πνευματικές παρουσίες ή οντότητες, ενώ μερικοί άνθρωποι μιλούν για μια εξωσωματική εμπειρία.
Αναφορές ατόμων που έχουν βιώσει επιθανάτιες εμπειρίες πηγαίνουν πίσω στην αρχαιότητα, αλλά η παλαιότερη ιατρική περιγραφή του φαινομένου ανακαλύφθηκε πρόσφατα και φαίνεται πώς προέρχεται από ένα Γάλλο γιατρό γύρω στα 1740.
Η έκθεση συντάχθηκε από τον Πιέρ-Ζαν ντε Μονσό, ένα στρατιωτικό γιατρό από τη βόρεια Γαλλία, ο οποίος περιγράφει μια περίπτωση επιθανάτιας εμπειρία στο βιβλίο του «Ανέκδοτα της Ιατρικής». Ο Μονσό μάλιστα υπέθεσε ότι η μεγάλη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο θα μπορούσε να εξηγήσει τα μυστικιστικά αισθήματα που αναφέρουν οι άνθρωποι όταν συνέρχονται.
Η περιγραφή βρέθηκε πρόσφατα από τον Δρ Φιλίπ Σαρλιέ γιατρό και αρχαιολόγο, ο οποίος είναι γνωστός στη Γαλλία για την εγκληματολογική εργασία του πάνω σε ιστορικά στοιχεία. Ο Σαρλιέ αναπάντεχα ανακάλυψε την ιατρική περιγραφή σε ένα βιβλίο που είχε αγοράσει για 1 ευρώ σε κατάστημα με αντίκες.
Ενδιαφερόμουν για την ιστορία της ιατρικής, καθώς και ιατρικές πρακτικές κατά το παρελθόν, ειδικά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τον 18ο αιώνα.» αναφέρει ο Σαρλιέ.
Προς έκπληξή του, βρήκε την συγκεκριμένη ιατρική περιγραφή της επιθανάτιας εμπειρίας από μια εποχή στην οποία οι περισσότεροι άνθρωποι επικαλούνταν τη θρησκεία για να εξηγήσουν τις επιθανάτιες εμπειρίες.
Το βιβλίο περιγράφει την περίπτωση ενός ασθενούς, ενός διάσημου φαρμακοποιού στο Παρίσι, ο οποίος προσωρινά έπεσε αναίσθητος και στη συνέχεια ανέφερε ότι είδε ένα φως τόσο καθαρό και φωτεινό που σκέφτηκε ότι πρέπει να ήταν στον Παράδεισο.
Σήμερα, η επιθανάτια εμπειρία περιγράφεται ως μια βαθιά ψυχολογική εμπειρία με υπερβατικά και μυστικιστικά στοιχεία που εμφανίζονται μετά από μια απειλητική για τη ζωή κρίση» εξηγεί ο Σαρλιέ. Οι άνθρωποι που βιώνουν το φαινόμενο αναφέρουν ζωντανές αισθήσεις, θετικά συναισθήματα, αίσθηση σαν να έχουν αφήσει το σώμα τους, μια αίσθηση ότι κινούνται μέσα σε μια σήραγγα, και εμπειρίες της επικοινωνίας με το φως ή συνάντηση με νεκρούς ανθρώπους.
Ο Σαρλιέ συνέκρινε την σχεδόν 250 ετών περιγραφή με τα «κριτήρια Γκρέισον», μία σύγχρονη κλίμακα που ένας ψυχίατρος ανέπτυξε στη δεκαετία του 1980 για να μετρήσει το βάθος των ανθρώπινων επιθανάτιων εμπειριών, έτσι ώστε αυτές οι περιπτώσεις θα μπορούσαν να μελετηθούν ομοιόμορφα.
Η κλίμακα περιλαμβάνει ερωτήσεις σχετικά με τις αντιλήψεις των ανθρώπων κατά τη διάρκεια των εμπειριών αυτών, για παράδειγμα τα συναισθήματα τους και η αίσθηση του χρόνου. Η βαθμολογία από 7 και πάνω στην κλίμακα (με συνολικό σκορ 32) ταξινομείται ως επιθανάτια εμπειρία.
Αν και τα δεδομένα στο παλιό βιβλίο ήταν περιορισμένα, ο Σαρλιέ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο ασθενής του Μονσό είχε πετύχει τουλάχιστον 12/32 από τα κριτήρια Γκρέισον. tro-ma-ktiko.blogspot
Via
