Συμβουλές προς τους γονείς
1 Να μένουν ενωμένοι, να μη μαλώνουν (ιδίως μπροστά στα παιδιά), να κρατούν ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας μεταξύ τους και να συζητούν για να επιλύουν από κοινού τα προβλήματα της οικογένειας. 2 Να λένε την αλήθεια με τρόπο μετρημένο. Δεν πρέπει να προκαλούν στα παιδιά μεγαλύτερο φόβο από αυτόν που τα ίδια έχουν ή θλίψη που δεν μπορούν εύκολα να διαχειριστούν. 3 Να μην αρνούνται σε μόνιμη βάση παιχνίδια, δώρα, εκδρομές κ.λπ., αλλά να εφαρμόζουν τη χρονική μετάθεση, την οποία τα παιδιά συνήθως δέχονται. Να τους λένε, δηλαδή, «θα το πάρουμε αργότερα αυτό, όταν θα έχουμε τη δυνατότητα». 4 Να φιλτράρουν και να μη μεταφέρουν στα παιδιά το άγχος, τη θλίψη ή τις αγωνίες τους. Να συζητούν τα συναισθήματα και την πικρία τους μεταξύ τους ή με τους φίλους τους. Οχι παρουσία των παιδιών ή όταν μπορεί τα παιδιά να ακούνε. 5 Να μη φοβούνται να λένε τη φράση «Οταν μεγαλώσεις θα το κουβεντιάσουμε αυτό καλύτερα», τη στιγμή που τα παιδιά κάνουν τολμηρές ερωτήσεις. Αυτή η συμπεριφορά δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα όταν θα είναι ικανό. 6 Να δείχνουν στα παιδιά πως, παρά τις όποιες δυσκολίες, προσπαθούν να βρουν λύσεις. Δεν είναι, δηλαδή, παθητικοί αποδέκτες των προβλημάτων, αλλά έχουν ενεργητική στάση και αναζητούν τρόπους να τα λύσουν. Πρέπει να εμπνέουν αισιοδοξία. 7 Να κάνουν όσο πιο συχνά γίνεται πράγματα μαζί με τα παιδιά τους και να περνούν όσο περισσότερο χρόνο μπορούν μαζί, ώστε να τους παρέχουν τη συναισθηματική κάλυψη που χρειάζονται. 8 Να κρατήσουν μια συνέχεια στη ζωή του παιδιού, έστω κι αν χρειάζεται να αλλάξει η καθημερινότητά του. Μπορούν, για παράδειγμα, να μη διακόψουν εντελώς τις εξωσχολικές δραστηριότητες, αλλά να τις περιορίσουν ή να τις αντικαταστήσουν με φτηνότερες, συζητώντας με το παιδί και εξηγώντας του ότι αυτές οι αλλαγές δεν είναι τόσο σημαντικές. 9 Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δείξουν στα παιδιά πως καταρρέουν ή πως έχουν αποδιοργανωθεί, αλλά πως «η ζωή συνεχίζεται» και πως «θα τα βγάλουμε πέρα όλοι μαζί», καθώς τα παιδιά χρειάζονται ασφάλεια. 10 Nα δίνουν μια λογική εξήγηση στα παιδιά για την πραγματικότητα, ανάλογα με την ηλικία τους, και να μην ωραιοποιούν τις καταστάσεις. Στα παιδιά του νηπιαγωγείου και των πρώτων τάξεων του δημοτικού αρκούν εξηγήσεις του τύπου «θα πάρουμε τώρα αυτό και το άλλο θα το πάρουμε όταν θα έχουμε μεγαλύτερη ευχέρεια». Τα παιδιά της πέμπτης και έκτης δημοτικού έχουν ανάγκη από περισσότερες εξηγήσεις. Μπορούν οι γονείς να τους μιλήσουν πιο καθαρά λέγοντας, για παράδειγμα, «μειώθηκαν τα εισοδήματά μας, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο και θα περιορίσουμε λιγάκι τις απαιτήσεις μας».
Έθνος
Via
1 Να μένουν ενωμένοι, να μη μαλώνουν (ιδίως μπροστά στα παιδιά), να κρατούν ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας μεταξύ τους και να συζητούν για να επιλύουν από κοινού τα προβλήματα της οικογένειας. 2 Να λένε την αλήθεια με τρόπο μετρημένο. Δεν πρέπει να προκαλούν στα παιδιά μεγαλύτερο φόβο από αυτόν που τα ίδια έχουν ή θλίψη που δεν μπορούν εύκολα να διαχειριστούν. 3 Να μην αρνούνται σε μόνιμη βάση παιχνίδια, δώρα, εκδρομές κ.λπ., αλλά να εφαρμόζουν τη χρονική μετάθεση, την οποία τα παιδιά συνήθως δέχονται. Να τους λένε, δηλαδή, «θα το πάρουμε αργότερα αυτό, όταν θα έχουμε τη δυνατότητα». 4 Να φιλτράρουν και να μη μεταφέρουν στα παιδιά το άγχος, τη θλίψη ή τις αγωνίες τους. Να συζητούν τα συναισθήματα και την πικρία τους μεταξύ τους ή με τους φίλους τους. Οχι παρουσία των παιδιών ή όταν μπορεί τα παιδιά να ακούνε. 5 Να μη φοβούνται να λένε τη φράση «Οταν μεγαλώσεις θα το κουβεντιάσουμε αυτό καλύτερα», τη στιγμή που τα παιδιά κάνουν τολμηρές ερωτήσεις. Αυτή η συμπεριφορά δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα όταν θα είναι ικανό. 6 Να δείχνουν στα παιδιά πως, παρά τις όποιες δυσκολίες, προσπαθούν να βρουν λύσεις. Δεν είναι, δηλαδή, παθητικοί αποδέκτες των προβλημάτων, αλλά έχουν ενεργητική στάση και αναζητούν τρόπους να τα λύσουν. Πρέπει να εμπνέουν αισιοδοξία. 7 Να κάνουν όσο πιο συχνά γίνεται πράγματα μαζί με τα παιδιά τους και να περνούν όσο περισσότερο χρόνο μπορούν μαζί, ώστε να τους παρέχουν τη συναισθηματική κάλυψη που χρειάζονται. 8 Να κρατήσουν μια συνέχεια στη ζωή του παιδιού, έστω κι αν χρειάζεται να αλλάξει η καθημερινότητά του. Μπορούν, για παράδειγμα, να μη διακόψουν εντελώς τις εξωσχολικές δραστηριότητες, αλλά να τις περιορίσουν ή να τις αντικαταστήσουν με φτηνότερες, συζητώντας με το παιδί και εξηγώντας του ότι αυτές οι αλλαγές δεν είναι τόσο σημαντικές. 9 Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δείξουν στα παιδιά πως καταρρέουν ή πως έχουν αποδιοργανωθεί, αλλά πως «η ζωή συνεχίζεται» και πως «θα τα βγάλουμε πέρα όλοι μαζί», καθώς τα παιδιά χρειάζονται ασφάλεια. 10 Nα δίνουν μια λογική εξήγηση στα παιδιά για την πραγματικότητα, ανάλογα με την ηλικία τους, και να μην ωραιοποιούν τις καταστάσεις. Στα παιδιά του νηπιαγωγείου και των πρώτων τάξεων του δημοτικού αρκούν εξηγήσεις του τύπου «θα πάρουμε τώρα αυτό και το άλλο θα το πάρουμε όταν θα έχουμε μεγαλύτερη ευχέρεια». Τα παιδιά της πέμπτης και έκτης δημοτικού έχουν ανάγκη από περισσότερες εξηγήσεις. Μπορούν οι γονείς να τους μιλήσουν πιο καθαρά λέγοντας, για παράδειγμα, «μειώθηκαν τα εισοδήματά μας, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο και θα περιορίσουμε λιγάκι τις απαιτήσεις μας».
Έθνος
Via
