Βαθιά στον Ινδικό Ωκεανό, κοντά σε εξαιρετικά θερμούς υδροθερμικούς πίδακες, όπου το ζεματιστό νερό δημιουργεί πίδακες ζουν τα σαλιγκάρια του είδους chrysomallon squamiferum, κοινώς γνωστά ως φολιδωτά γαστρόποδα. Το δυσμενές περιβάλλον ανάγκασε το σαλιγκάρι να αναπτύξει έναν μοναδικό σκελετό. Το εξωτερικό περίβλημά του είναι καλυμμένο με μια πανοπλία που έχει ιδιότητες μαγνήτη. Το σαλιγκάρι αυτό ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1999 σε βάθος πάνω από δύο χιλιόμετρα στο κέντρο του Ινδικού Ωκεανού, βαθιά μέσα στην άμμο και κοντά στους ζεστούς πίδακες. Το νερό εκεί είναι πλούσιο σε σουλφίδια και μέταλλα, τα οποία έχουν ενσωματώσει τα σαλιγκάρια στα κελύφη τους. Έτσι το σαλιγκάρι φέρει μια μαγνητική πανοπλία η οποία προσελκύει το σίδερο, που κολλάι επάνω του με ευκολία.
Το κέλυφος αποτελείται από τρία στρώματα, καθένα από τα οποία συμβάλλει στην αποτελεσματικότητα της άμυνας του σαλιγκαριού με διαφορετικούς τρόπους. Για παράδειγμα, το εξωτερικό στρώμα έχει σχεδιαστεί για να σπάσει όταν δέχεται κάποιο χτύπημα, απορροφώντας την ενέργεια χωρίς να καταστρέφονται τα εσωτερικά όργανα, ενώ επίσης παραμορφώνει τα νύχια των αρπακτικών. Τα δύο άλλα στρώματα λειτουργούν και αυτά αμυντικά προστατεύοντας το σαλιγκάρι από επιθέσεις.
Via
Via
