Γράφει η Αντωνιάδου Ζωγραφιά, Ψυχαναλύτρια - Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Οι άνθρωποι που πάσχουν από υπερθυρεοειδισμό παρουσιάζουν ευερεθιστότητα, υπερκινητικότητα, νευρικότητα, ευσυγκινησία. Τι κρύβεται πίσω από τη...
διαταραχή του υπερθυρεοειδισμού, σύμφωνα με την ψυχολογία; Ο υπερθυρεοειδισμός ή τοξικοθυρεοειδισμός, οφείλεται σε μία υπερέκκριση του θυρεοειδούς αδένα και ανήκει στην κατηγορία των ψυχοσωματικών διαταραχών. ‘Εχει μία σειρά από πιθανές ψυχικές εκδηλώσεις. Αλλά η περίπτωση κάθε ατόμου είναι διαφορετική και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα εμφανιστούν όλα ή κάποια από τα ψυχοσωματικά συμπτώματα. Σε γενικές γραμμές ο υποθυρεοειδισμός συνδέεται με επιβράδυνση των νοητικών λειτουργιών (ιδίως της λήψης αποφάσεων και της μνήμης πρόσφατων γεγονότων), με απάθεια αδιαφορία και λήθαργο, στα οποία μπορεί να προστεθούν συναισθήματα άγχους με ευερεθιστότητα. Τα άτομα με υπερθυρεοειδισμό παρουσιάζουν ευερεθιστότητα, υπερκινητικότητα, νευρικότητα, ευσυγκινησία. Μιλούν έντονα και εναλλάσσουν με ταχύτητα τα θέματα συζήτησης. Είναι ιδιαίτερα ανήσυχα, αντιδρούν έντονα στα ερεθίσματα, είναι ασταθή συναισθηματικά, παθαίνουν κρίση πανικού και ξεσπούν σε λυγμούς χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Ταυτόχρονα μπορεί να συνυπάρχει αϋπνία, ελάττωση της ικανότητας συγκέντρωσης και της προσοχής, προβλήματα ελάττωσης μνήμης και αδυναμία αυτοσυγκέντρωσης. Επίσης, είναι δυνατόν να εκδηλωθεί κατάθλιψη, υπομανία, παράνοια και ψευδαισθήσεις, ενώ ο ήπιος υπερθυρεοειδισμός χωρίς κλινικές εκδηλώσεις μπορεί να συνδέεται με ανθεκτικές στη θεραπεία διαταραχές της διάθεσης. Στις γυναίκες είναι δυνατόν να επηρεάσει τη σεξουαλική ζωή, καθώς συχνά επηρεάζει τη δυνατότητα βίωσης οργασμού. Σε σπάνιες περιπτώσεις, και μόνο όταν ο υπερθυρεοειδισμός παραμείνει αδιάγνωστος για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμφανίζονται μυξοιδηματικές ψυχώσεις οι οποίες χαρακτηρίζονται από παρανοϊκές ιδέες και ψευδαισθήσεις. Στο άτομο που πάσχει από υπερθυρεοειδισμό συχνά μειώνεται προοδευτικά η σωματική του δύναμη. Δεν μπορεί να υποφέρει υψηλές θερμοκρασίες και παραπονιέται συχνά για ταχυπαλμία, παροξυσμούς καρδιακής αρρυθμίας και δύσπνοια. Επιπλέον, το άτομο γίνεται υπερευαίσθητο, νευρικό, απαθές, έχει υπερδιέγερση και συχνά έχει την τάση της φυγής από την οικογενειακή εστία, με απλά λόγια, δεν μπορεί να κάτσει στο σπίτι. Πίσω από τη διαταραχή του υπερθυρεοειδισμού κρύβεται μια διαρκής προσπάθεια να υπερνικηθεί ο φόβος του θανάτου. Το άτομο προσπαθεί να κυριαρχήσει στο φόβο του με την άρνηση του φόβου και αντιφοβικές δραστηριότητες, αναζητώντας επικίνδυνες καταστάσεις και αντιμετωπίζοντάς τες ολομόναχος. Στο αναμνηστικό των ατόμων με υπερθυρεοειδισμό συναντάμε επανειλημμένες επαφές με τον θάνατο στενών συγγενικών προσώπων, αλλά και άλλες τρομακτικές εμπειρίες που ταυτίστηκαν με την απειλή του θανάτου. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι άτομα που πάσχουν από υπερθυρεοειδισμό δείχνουν μία πρόωρη ωριμότητα στη συμπεριφορά τους. Ο υπερθυρεοειδισμός, ως ψυχοσωματική διαταραχή, προσφέρεται στην ψυχανάλυση και στην ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία, αλλά πάντα με την πρoϋπόθεση ότι το άτομο, για το οποίο υπάρχει μία τέτοια διάγνωση, προβληματίζεται και αισθάνεται άσχημα με τις ψυχικές εκδηλώσεις της νόσου, η οποία του δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητά του.
Via
Οι άνθρωποι που πάσχουν από υπερθυρεοειδισμό παρουσιάζουν ευερεθιστότητα, υπερκινητικότητα, νευρικότητα, ευσυγκινησία. Τι κρύβεται πίσω από τη...
διαταραχή του υπερθυρεοειδισμού, σύμφωνα με την ψυχολογία; Ο υπερθυρεοειδισμός ή τοξικοθυρεοειδισμός, οφείλεται σε μία υπερέκκριση του θυρεοειδούς αδένα και ανήκει στην κατηγορία των ψυχοσωματικών διαταραχών. ‘Εχει μία σειρά από πιθανές ψυχικές εκδηλώσεις. Αλλά η περίπτωση κάθε ατόμου είναι διαφορετική και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα εμφανιστούν όλα ή κάποια από τα ψυχοσωματικά συμπτώματα. Σε γενικές γραμμές ο υποθυρεοειδισμός συνδέεται με επιβράδυνση των νοητικών λειτουργιών (ιδίως της λήψης αποφάσεων και της μνήμης πρόσφατων γεγονότων), με απάθεια αδιαφορία και λήθαργο, στα οποία μπορεί να προστεθούν συναισθήματα άγχους με ευερεθιστότητα. Τα άτομα με υπερθυρεοειδισμό παρουσιάζουν ευερεθιστότητα, υπερκινητικότητα, νευρικότητα, ευσυγκινησία. Μιλούν έντονα και εναλλάσσουν με ταχύτητα τα θέματα συζήτησης. Είναι ιδιαίτερα ανήσυχα, αντιδρούν έντονα στα ερεθίσματα, είναι ασταθή συναισθηματικά, παθαίνουν κρίση πανικού και ξεσπούν σε λυγμούς χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Ταυτόχρονα μπορεί να συνυπάρχει αϋπνία, ελάττωση της ικανότητας συγκέντρωσης και της προσοχής, προβλήματα ελάττωσης μνήμης και αδυναμία αυτοσυγκέντρωσης. Επίσης, είναι δυνατόν να εκδηλωθεί κατάθλιψη, υπομανία, παράνοια και ψευδαισθήσεις, ενώ ο ήπιος υπερθυρεοειδισμός χωρίς κλινικές εκδηλώσεις μπορεί να συνδέεται με ανθεκτικές στη θεραπεία διαταραχές της διάθεσης. Στις γυναίκες είναι δυνατόν να επηρεάσει τη σεξουαλική ζωή, καθώς συχνά επηρεάζει τη δυνατότητα βίωσης οργασμού. Σε σπάνιες περιπτώσεις, και μόνο όταν ο υπερθυρεοειδισμός παραμείνει αδιάγνωστος για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμφανίζονται μυξοιδηματικές ψυχώσεις οι οποίες χαρακτηρίζονται από παρανοϊκές ιδέες και ψευδαισθήσεις. Στο άτομο που πάσχει από υπερθυρεοειδισμό συχνά μειώνεται προοδευτικά η σωματική του δύναμη. Δεν μπορεί να υποφέρει υψηλές θερμοκρασίες και παραπονιέται συχνά για ταχυπαλμία, παροξυσμούς καρδιακής αρρυθμίας και δύσπνοια. Επιπλέον, το άτομο γίνεται υπερευαίσθητο, νευρικό, απαθές, έχει υπερδιέγερση και συχνά έχει την τάση της φυγής από την οικογενειακή εστία, με απλά λόγια, δεν μπορεί να κάτσει στο σπίτι. Πίσω από τη διαταραχή του υπερθυρεοειδισμού κρύβεται μια διαρκής προσπάθεια να υπερνικηθεί ο φόβος του θανάτου. Το άτομο προσπαθεί να κυριαρχήσει στο φόβο του με την άρνηση του φόβου και αντιφοβικές δραστηριότητες, αναζητώντας επικίνδυνες καταστάσεις και αντιμετωπίζοντάς τες ολομόναχος. Στο αναμνηστικό των ατόμων με υπερθυρεοειδισμό συναντάμε επανειλημμένες επαφές με τον θάνατο στενών συγγενικών προσώπων, αλλά και άλλες τρομακτικές εμπειρίες που ταυτίστηκαν με την απειλή του θανάτου. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι άτομα που πάσχουν από υπερθυρεοειδισμό δείχνουν μία πρόωρη ωριμότητα στη συμπεριφορά τους. Ο υπερθυρεοειδισμός, ως ψυχοσωματική διαταραχή, προσφέρεται στην ψυχανάλυση και στην ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία, αλλά πάντα με την πρoϋπόθεση ότι το άτομο, για το οποίο υπάρχει μία τέτοια διάγνωση, προβληματίζεται και αισθάνεται άσχημα με τις ψυχικές εκδηλώσεις της νόσου, η οποία του δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητά του.
Via
